قربانی

در تورات آمده که اسحاق را به مذبح برده؛ لیک در قرآن اسماعیل به قربانگاه فرا خوانده شد. شاید هم هیچکدام؛ تنها امری بود برای امتحان ابراهیم.
ابراهیم آغاز ادیان سامی است؛ فصل مشترک یکتاپرستی و پدر یهودیت؛ مسیحیت و اسلام. او رسالتی فراتر از سامان یک قبیله را می پذیرد او پدر تمامی امت ها می باشد پس باید از فرزند؛ از تنها وارث؛ از همه کس و همه چیزش بگذرد تا پدری باشد برای همگان. ابرام خود را به قربانگاه برد و تمامی خواسته هایش را ذبح می کند تا ابراهیم معنا یابد.